در ساختمان سازی به قسمت بیرونی یک بنا,نما گفته می شود.
در طاحی یک ساختمان ,نما مهم ترین بخش به شمار می رود زیرا نما چهار چوب کار برای بقیه اجزا و قسمت های ساختمان را مشخص می کند.
برخی از نما ها ارزش تاریخی دارند و بعضی ارزش هنری و گاهی نیز بعضی از نما ها ترکیبی از تاریخ و هنر را با هم دارا می باشند.
به همین دلیل برخی از قوانین مصرانه و سخت گیرانه برای حفظ و نگهداری نما با ارزش تاریخی و هنری تهیه و تصویب شده اند.
انتظارات از نما عمومآ به چهار دسته تقسیم می شوند:
1.حفاظت
2.ایجاد ارتباط
3.معرفی
4.جزیی از یک فضای شهری
هرچند که به دلیل ساختار فرهنگی و سیاسی ایران تا اواخر قرن نوزدهم نما کاملآ خصوصی و داخلی بود و نما زیاد در چشم نبود ولی از اواخر این قرن تغییرات در نما آرام آرام ظاهر شد به گونه ای که اکنون نما جز لاینفک و بسیار مهم در امر ساختمان می باشد و به گونه ای می توان گفت ظرافت کاری در نما چنان مهم شده که توجه به ساختار های ساختمان از قبیل اسکلت و سفت کاری را تحت تاثیر قرار داده است.
امروزه نما برای بعضی به نشانه و آرمی برای تعیین جایگاه و طبقه اجتماعی گشته است.
در امر نما سازی به علت قرار گرفتن در برابر شرایط متنوع و گوناگون جوی و گاهآ تغییرات شدید آب و هوایی باید در انتخاب مصالح و جنس نما دقت زیادی داشت تا نما هم کارکردهای اجتماعی خود را انجام دهد و هم نقش کارکرد های ساختمانی خود را مانند عایق بودن و سبک سازی ساختمان و … به درستی انجام دهد.
از انواع نما میتوان به نماهای سنگی ,شیشه ای,آلومنیومی,و چوبی اشاره کرد.
به جرآت می توان گفت نما چوبی از بهترین نوع نما می باشد که تمام کارکردهای خود را به درستی اجرا می کند.